Tworząc program Towarzystw Budownictwa Społecznego wzorowano się na francuskim systemie HLM. Mieszkania te obecnie stanowią 40-50% wszystkich wynajmowanych mieszkań we Francji. Szacuje się, że zamieszkuje je czternaście milionów osób – prawie jedna czwarta ludności kraju.
System HLM (habitation a loyer modéré – „mieszkania z czynszem umiarkowanym”) został utworzony we Francji w 1950 roku w odpowiedzi na powojenny kryzys mieszkaniowy. Niski poziom produkcji w czasie i między dwoma wojnami światowymi, oraz wyż demograficzny przyczyniły sie do deficytu szacowanego na cztery miliony mieszkań.
Ówczesny Minister Odbudowy i Urbanizacji Eugène Claudius-Petit zaproponował na rozwiązanie tego problemu system masowej budowy mieszkań dotowanych. Nowy system czerpał założenia z HBM (habitation à bon marché – „tanie mieszkania”) – systemu, który został utworzony w 1889 roku, finansowanego głównie przez charytatywne źródła, a nie państwo.
Na rok 1956 uruchomiono ambitny plan budowy, co najmniej 240.000 mieszkań rocznie uzasadniając to zwiększonym poziomem imigracji. Odnotowano nieoczekiwany sukces – ponad 300.000 nowych mieszkań budowanych rocznie, z czego dużą część stanowiły HLM.
Nowe budynki budowane były, jako duże kompleksy o idealnie prostokątnych kształtach tak, aby umożliwić poruszanie się dźwigów wzdłuż torów po obu stronach budynku. Oszczędzano w ten sposób czas i wysiłek.
Największy wzrost liczby HLM przyszedł w końcu 1960 i początku 1970, kiedy duża liczba planowanych inwestycji została wykonana, głównie na przedmieściach Paryża. Łącznie utworzono 195 stref ZUP (zones à urbaniser en priorité – „priorytetowa strefa urbanizacyjna”), budując ponad dwa miliony nowych mieszkań, głównie HLM.
Następnie duży nacisk położono na poprawę standardu życia w mieszkaniach już istniejących. W 1968 roku tylko 41% mieszkań HLM posiadało toaletę i zaplecze sanitarne. Pod koniec lat 70 liczba ta wzrosła do około 80%, a już w 2001 roku do 96%. Zwiększano także liczbę pokoi przypadającą na mieszkanie, osiągając średnio 4 pokoje na jedno.
Francuzi posiadają obecnie najwięcej mieszkań w Europie w przeliczeniu na liczbę mieszkańców – pięćset na tysiąc mieszkańców. Dodatkowo koszty ich utrzymania należą do najniższych w Europie. To wynik szczodrej polityki państwa, które odważnie interweniuje na rynku mieszkaniowym. Wykorzystywane są ulgi podatkowe, dotacje i regulacje finansowe po to, żeby domów powstawało wiele i żeby były dostępne dla każdego. Nie przypadkiem Francja jest chyba jedynym krajem na świecie, w którym prawo do mieszkania ma każdy obywatel. Według ustawy z 2007 roku, jeśli samorząd nie zapewni wszystkim dachu nad głową, będzie odpowiadał przed sądem.